اثر کیتوزان و نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی لیستریا مونوسایتوژنز

کیتوزان، یک پلیمر غیرسمی است که از داستیلاسیون کیتین به دست می­آید و به دلیل استفاده­های تجاری فراوانی که در صنایع غذایی دارد، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.  در تحقیق حاضر، توانایی کیتوزان و نانوذرات کیتوزان در حساس کردن لیستریا مونوسایتوژنز به phهای پایین، مورد ارزیابی قرار گرفته است.  به این منظور، سلول های لیستریا مونوسایتوژنز در محیط tsb با ph برابر با 4 و 5 ایجاد شده به وسیله­ی اسید کلریدریک و اسید استیک با غلظت­های صفر، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد کیتوزان و نانوکیتوزان به مدت یک ساعت مواجه گردید.  کیتوزان، اثر ضدمیکروبی مشخصی را در ph برابر 5 نشان نداده؛ اما نانوکیتوزان در غلظت 2/0 درصد سلول­های لیستریا مونوسایتوژنز را به این ph حساس­تر کرده است.  اثر ضدمیکروبی کیتوزان و نانوکیتوزان با کاهش ph به 4 افزایش یافته؛ به گونه­ای که در این ph، کیتوزان در غلظت 2/0 درصد و نانوکیتوزان در غلظت­های 1/0 و 2/0 درصد کاهش معنی­داری را در تعداد سلول­های زنده­ی باکتری در مقایسه با گروه کنترل و غلظت­های پایین­تر این دو ترکیب باعث شده­اند (05/0p